Os nabateros, chent d'as montanyas que pa ganar cuatro perrichonas baixaban os trallos por a Zinca dica lo mar Mediterranio. Picadores que deixaban as estrals en as selvas pa convertir-se en marineros y nabatiar por un augua dulza y tamién traidora.
Montañeses que una vegada ataus os trallos con sargas ya teneban rematada a suya navata-nabata "navis facta (nave hecha)" pa deixar lo suyo destín en os conzietos d'unas auguas que yeran as dueñas d'o viache .
No estioron pocos os que pagaron tributo a la Zinca, a l'Ara y a altros ríos, pues igual que daban vida y sustento a la chent d'as montaña tamién teneban trato con a dama d'o dallo.
Os nabateros sabeban que a Zinca ye traidora y que podeban cambiar en cualsiquier viache a nabata por a barca de Caronte, o que no s'imachinaban yera que en aquell agosto de 1890 serían escopetazos d'a Benemérita os que aduyarian a cruzar a laguna Estigia a dos nabateros que os guardias confundieron en Fraga con chent d'a colla do "Bondades".
Istos bandoleros s'heban escapau da garchola de Lleida y teneban espantaus a totz os da comarca do Baixo Zinca.
Aquí podez leyer a notizia en os diarios d'aquella época y unaltra de 1913 en a que l'Ara se cobró lo suyo tributo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Se respetuoso con tus comentarios.
No se publicarán si el autor no está debidamente identificado.
Gracias