UEMBRA D’A MÍA UEMBRA (Sombra de mi sombra)
Alto d’a uembra d’a mía uembra pareixes caminare ent’o infinito
t’esmuyes de yo rayo luminoso que n’a suya fuyida se difumina
ta cosa valen mans ubiertas en chenerosa ofrenda ni corazón sobrexido
ni golladas ya muertas en o escuro espiello d’os uellos tuyos
tot yo esdeviengo penumbra en ela me reviengo la luz tuya perdida
no b’ha guía t’o viero e aquí aturo sinse aguardar l’alba
u sí talmén aspere a boira que ya no ye boira sino roya farnucera aflamada
(1 febrero 2014 sobre borrador de chinero 2013 sobre una sarvilleta de papel n’o bar Alfonso).
Ánchel Conte
…………………….

No hay comentarios:
Publicar un comentario
Se respetuoso con tus comentarios.
No se publicarán si el autor no está debidamente identificado.
Gracias