Nuestra tienda - A nuestra botiga

8 feb 2014

Columnas de humo


Colunmas de humo en Laspuña 1938

La Bolsa de Bielsa fue un enfrentamiento bélico acontecido entre abril y junio de 1938 en el Alto Aragón, Huesca, durante la Guerra Civil Española. La ofensiva nacional de marzo de 1938 provocó el hundimiento del frente de Huesca, mientras que en los valles pirenaicos la 43ª División del Ejército Popular, a cuyo frente se hallaba el mayor de milicias Antonio Beltrán Casaña conocido como "El Esquinazau", mantenía una resistencia férrea contra la III División Navarra del general Iruretagoyena.

A finales de marzo la resistencia se tornó insostenible y Beltrán (que se había hecho cargo de la división) organizó la retirada de manera sostenida y ordenada lo que ralentizó el avance de los navarros que por el contrario, avanzaban de manera imparable en el sur, lo que facilitó que la 43ª División quedara copada en la cabecera de los ríos Cinca y Cinqueta. Entre el 28 de marzo y el 6 de abril los republicanos se retiran del Valle del Ara destruyendo todos los puentes e infraestructuras que pudieran ayudar al enemigo en su avance. El 4 de abril cayeron Torla y Broto mientras que ese mismo día se sostenían fuertes combates en las cercanías de Fiscal. Finalmente el 6 de abril la Compañía de Esquiadores nacional fue literalmente aniquilada en una emboscada en Fanlo lo que provocó el parón en seco del avance franquista. Hacia el 14 de abril quedaba constituida la Bolsa de Bielsa.

Decidido a resistir, el Esquinazau apenas contaba con unos 7.000 hombres y 4 cañones frente a una fuerza enemiga de 14.000 soldados y 30 cañones que contaba además con una superioridad aérea incontestable. A pesar de la diferencia de fuerzas, las dificultades del terreno, el tesón republicano y las dificultades meteorológicas permitieron las resistencia. La ofensiva nacional fue definitivamente detenida en la zona debido a la derrota sufrida por estos en el frente Laspuña-Escalona a finales de abril de 1938.

El frente quedó definido por el Macizo de las Tres Sorores y Circo de Gurrundué en el Oeste, cubierto por la 130.ª Brigada Mixta, Tella y Escalona cubierta por la 72.ª Brigada y el Valle de Gistaín cubierto por la 102.ª Brigada. A partir de allí y a pesar de los combates, bombardeos y el aislamiento, la desgastada división republicana consiguió resistir hasta que a finales de mayo se hizo evidente que no iban a poder enfrentarse a la renovada ofensiva nacional. Se evacuó a unos 4.000 civiles que permanecían en la zona y las brigadas mixtas republicanas iniciaron una lenta y ordenada retirada hacia la frontera francesa. La noche del 15 al 16 de junio, las últimas tropas republicanas cruzaron por el Puerto Viejo (aún la nieve en abril), en el camino de Aragnouet, después de dos meses de resistencia.

La resistencia republicana en Bielsa, totalmente aislados y sin reservas ni municiones, fue un ejemplo de heroicidad para las tropas republicanas de otros sectores. Después de las desastrosas derrotas de marzo y abril, esto constituía una fuerte inyección de moral. Una vez que la división llegó a territorio galo, el Gobierno francés organizó un referendum entre los soldados de la División, en el que se les permitía escoger entre regresar a territorio republicano o pasarse a territorio nacional. Sólo 411 soldados, acompañados de 5 enfermeras, escogieron la segunda opción, mientras que 6.889 soldados pasaron a Cataluña, pasando la frontera por Portbou. Este hecho constituyó un gran golpe propagandístico para el gobierno republicano, como parte de la política de Resistencia a ultranza (Resistir es Vencer) propagada por el Presidente Juan Negrín.
Texto integro de http://www.foropolicia.es/foros/guerra-civil-espanola-t81736-180.html
-------------------------
A Bolsa de Bielsa estió un enfrontinamiento belico escayeiziu entre abril y chunio de 1938 en l'Alto Aragón, Uesca, entre a Guerra Cebil Espanyola. A ofensiva nacional de marzo de 1938 provocó o fundimiento d'o frent de Uesca, mientres que en as bals pirenaicas a 43ª Debisión de l'Exercito Popular, a que o suyo frent se trobaba o mayor de melizias Antonio Beltrán Casaña conoziu como "O Esquinazau", manteneba una resistenzia ferria contra a III Debisión Navarra d'o cheneral Iruretagoyena.

A zaguers de marzo a resistenzia se tornó insostenible y Beltrán (que s'eba feito cargo d'a debisión) organizó a retirada de traza sostenida y ordenada o que ralentizó l'abance d'os navarros que por contra, abanzaban de traza imparable en o sud, o que fazilitó que a 43ª División quedase copada en o capitero d'os ríos Zinca y Zinqueta. Entre o 28 de marzo y o 6 d'abril os republicans se retiran d'o Balle d'o Ara destruindo totz os puents y infrastructuras que podesen aduyar a l'enemigo en o suyo abance. O 4 d'abril cayioron Torla y Broto mientres que ixe mesmo díya se sosteneban fuertes combates en as zercanías de Fiscal. Finalment o 6 d'abril a Companyía d'Esquiadors nazional estió literalment aniquilata en una emboscada en Fanlo o que prebocó o parón en seco de l'abance franquista. Ent'o 14 d'abril quedaba constituida a Bolsa de Bielsa.

Dezidiu a resistir, o Esquinazau tasament contaba con uns 7.000  ombres y 4 cañons frent a una fuerza enemiga de 14.000 soldaus y 30 cañones que contaba amás con una superioridat aeria incontestable. Manimenos a diferenzia de fuerzas, as dificultatz d'o terreno, o tesón republicano y as dificultatz meteorolochicas permitioron a resistenzia. A ofensiva nazional estió definitibament parata en a zona a causa de la redota sufierta por istos en o frent Laspuña-Escalona a zaguers d'abril de 1938.

O frent quedó definiu por o Mazizo d'as Tres Sorores y Zirco de Gurrundué en o Ueste, cubierto por a 130.ª Brigada Mixta, Tella y Escalona cubierta por a 72.ª Brigada y a Bal de Chistau cubierto por a 102.ª Brigada. A partir d'allí y manimenos os combates, bombardeos y l'isolamiento, a desgastada división republicana aconsiguió resistir dica que a zaguers de mayo se fazió ebident que no iban a poder enfrontinar-se a la renobata ofensiba nazional. S'ebacuón a uns 4.000 cebils que remaniban en a zona y as brigadas mixtas republicanas enzetoron una lenta y ordenata retirada ent'a buega francesa. A nueit d'o 15 a o 16 de chunio, as zagueras tropas republicanas cruzioron por o Puerto Biello (encara con nieu en abril), en o camín de Aragnouet, dimpués de dos meses de resistenzia.

A resistenzia republicana en Bielsa, totalment aislaus y sin reserbas ni munizions, fuo un eixemplo d'eroizidad pa as tropas republicanas d'atros sectors. Dimpués d'as desastrosas redotas de marzo y abril, isto constituiba una fuerte indizión de moral. Una begata que a debisión plegó a territorio galo, o Gubierno francés organizó un referendum entre os soldaus d'a Dibisión, en o qual se les permitiba trigar entre tornar a territorio republicano u pasar-se a territorio nazional. Solament 411 soldaus, acompanyaus de 5 infirmeras, trigoron a segunda opzión, mientres que 6.889 soldaus pasoron a Cataluña, pasando a buega por Portbou. Iste feito constituyó un gran truco propagandistico pa o gubierno republicano, como parte d'a politica de Resistenzia a ultranza (Resistir ye Benzer) propagata por o President Juan Negrín.


No hay comentarios:

Publicar un comentario

Se respetuoso con tus comentarios.
No se publicarán si el autor no está debidamente identificado.
Gracias